Translate

dinsdag 22 november 2016

Over afgelopen tijd.

Aan alle facebook vriendjes en vriendinnetjes, ik schrijf dit " vannuit the dark night of my soul" en begin langzaam weer wat wapens en schilden neer te leggen.

Ik ben echt een klootzak geweest afgelopen tijd. Naar heel veel mensen. Ik weet nu waarom. Ik was aan het overleven.
Ik voelde mij heel eenzaam, onbegrepen, en niet omarmd.

Vooral dat laatste niet omarmd.
Ik verlangde naar zachtheid, koestering en nederigheid. Vrouwen ook vooral, zoals te zien in mn heftige teksten. En harde woorden over kutjes en neuken🙄

Ik weet nu ook waar het vandaan komt, ik was heel verdrietig. Ik heb facking veel meegemaakt afgelopen tijd.

En aangezien anderen mij "weer niet zagen en begrepen" wat inmiddels een terugkerend levensdingetje is omdat de meeste mensen alleen met zichzelf bezig zijn 🙄 heb ik dus behoorlijk alleen in het donker gezeten.

Ik begrijp mezelf nu en kan die liefde en begrip en zachtheid, en koestering voor mijzelf opbrengen. Want van anderen hoef je dat niet te verwachten.

Ik heb echt lopen schoppen tegen alles en iedereen. Want mijn wonden zijn diep. Ik kwam altijd bedrogen uit keer op keer... Op een gegeven moment raak je dan verbitterd... En duw je iedereen weg die het allemaal beter denken te weten en jouw wel even willen vertellen hoe dit zit, dit kon ik nu gewoon even niet hebben in mn leven. Want niemand weet echt hoe ik dit alles heb ervaren, want dit is tenslotte mijn reis. Anderen hebben niet de gevoelens die ik ervaar. Dus wie kan er echt meepraten?

Het is voor mij tijd om "alweer" uit mijn schulp te kruipen nu. Ik begrijp het ik neem het mezelf niet kwalijk ik kon er niets aan doen. Ik ben gewoon heel erg gekwetst en geraakt ook door me ex, die zij dat ze aan me zijde zou blijven nadat ze al 2 keer eerder in de relatie was vreemdgegaan waarvan ik in het verleden al veel geduld en liefde heb moeten opbrengen maar het bracht mij alleen maar verdriet, en in de tussentijd wilde ik aan mensen bewijzen dat liefde alles overwint en helaas kan ik dat nu dus niet. En das kut want ik wilde me pa zijn ongelijk bewijzen, dat mensen wel kunnen veranderen als je maar lang genoeg in geduld en liefde kunt staan en een voorbeeld zijn. En dat is nog waar ik het meest van baal, dat hij nu z'n gelijk heeft gekregen, en ik hem niet kan laten zien dat liefde alles overwint.
Dus ik zal altijd een "zwever" blijven in de ogen van veel mensen.

Naf heeft heeft de liefde nooit gezien door haar eigen shit en problemen die ze niet onder ogen wilde komen.

En we zouden de grote stap van alles achterlaten nog wel samen doen. Maar weer een zoveelste leugen en valse belofte...
Mijn vertrouwen in de mens was daarom ook volledig weg.

ik had dit blijkbaar dus ook nog steeds niet goed verwerkt. Het gevoel van in de steek gelaten voelen is zeer groots, ook door de wereld en mensen die er alleen zijn als er wat te halen valt, ben je leeggeroofd dan zijn ze weer weg en zie je ze nooit meer terug.
Dit is de keiharde wereld waarin wij leven.

Ik hield van haar, had zoveel lief en leed gedeeld was er altijd voor haar, door dik en dun. en dan dumpt ze je zo na 5 jaar zonder ook maar 1 woord te zeggen na alles wat we hadden meegemaakt, en dan ook nog is vlak na zo'n grote stap int leven. En vervolgens roepen dat je je tweelingziel gevonden hebt. Dat ging er bij mij gewoon niet in. Tot op heden ook niks meer van haar gehoord🙄 naja sorry hoor... Zelfs mn eigen ouders laten niets van zich horen... Ik ben altijd het zwarte schaap... Tja blijkbaar het levenspad dat ik gekozen heb. Volges mij was ik helemaal koek koek in dat hiernamaals hoe the fack heb ik hier ooit voor kunnen kiezen?🙄

Ben altijd goed geweest, zoveel vergeving en genade opgebracht. Naar zoveel mensen keer op keer en altijd bedrogen uitkomen nooit eens echt suc6.
Mijn leven lang en keer op keer maakte mensen daar weer misbruik van. Ik ben mijn leven lang door de stront gehaald in mn gevoelsleven.

Maar nu is het genoeg geweest, ik heb alweer vertrouwen dat dat suc6 gaat komen let maar op ;)

Over het algemeen ben ik al behoorlijk suc6vol in het alles op zn kop zetten en onderuit schoppen. Dat is ook vast ergens goed voor.

Ik ben als een rebel geboren... En er zijn er te weinig die het systeem aan de kaak stellen, enige wat mensen doen is er over zeiken maar weinigen die nog steeds het lef niet hebben om eruit te stappen en te verbinden.

Inmiddels heb ik al die haat en wrok naar veel mensen die me onrecht hebben aangedaan losgelaten, omdat ik voor mezelf moest gaan zorgen en het zinkende schip moest verlaten en mezelf moest redden... Daarom zit ik dus ook niet meer op de boerderij, ik ging er alleen maar verder kapot uiteindelijk. In ben blij dat ik daar weg ben.

En dan zo ontzettend veel onbegrip van mensen... Het heeft me gebroken...

Vervolgens kwam ik er achter dat ik zelf ook op een roze wolk heb geleefd, en al mn duizenden euros er doorheen waren gevlogen omdat ik vertrouwen had dat ik op een "goede plek" was beland.

Toen had ik nog maar een klein beetje voor mezelf over waarvan ik nu in de caravan kan leven.

Het tegendeel "van een goede plek op de boerderij" bleek waar, ik ben enkelen van mijn waardevolle spulletjes kwijt geraakt waaronder mijn "headset" die ik nu mis omdat ik die nodig heb om opnames te doen op de computer. Heb inmiddels een eigen stuk muziek gecomponeerd met songtekst maar dit blijft voor nu een verassing.

Het thema nu is het inzien dat het allemaal oke is. En het was ook een mooie tijd, ik hou nog steeds veel van de mensen die er wel voor me waren :)

Het is nou eenmaal zo gelopen, en mijn handelen is helemaal Logisch verklaarbaar...

Zo laat je alles achter heb je enorme reacties op de stap die je zet, en vervolgens is iedereen dat vergeten.
Niemand die echt begrijpt wat je doorleeft, want ik ben degene die er doorheen moet, die het doorleeft en ervaart. Niet anderen.

Mijn wens was: Omarming.

En iedereen die dat niet kon opbrengen is inmiddels van mn facebook afgeknikkerd. Het verlangen en behoefte naar begrip en zachtheid was zo groot dat ik iedereen die dit niet deed heb weggeduwd.

Mensen onderschatten het, en ikzelf heb het ook onderschat. En daar zitik dan in een oude caravan roepend dat ik gelukkig ben. Dat is deels waar, maar tegelijkertijd voel ik me verraden, door het leven. bedrogen uitgekomen. Ik had een dik inkomen, veel materialisme, een lekkere warme douch, een thuis, nu ben ik op reis mijn hart en dromen volgen. In mn materialistische leven was ik ook niet gelukkig, alles heeft zn voor en nadelen. EN WIL OOK NIET MEER TERUG LAAT DAT DUIDELIJK ZIJN.
Maar ik moest hier eerst allemaal doorheen.

Jullie kennen het verhaal. Nu hebik bijna niets. En dan zeggen ze je hebt het allemaal zelf gedaan. Je hebt hier zelf voor gekozen. Klopt, maar het leven heeft me die kant ook op gepushed, door voorgaande ervaringen en dingen die hebben gespeeld in m'n gevoelsleven, en hoe de wereld en maatschappij mij behandeld heeft.

Ik tel nu mijn zegeningen. En alles komt goed, het zonnetje komt langzaam op. Ben alerter en sterker, en veel mensen die niet het beste met me voorhebben zijn gelukkig nu uit mn leven. Zo zullen er ook nog enkelen zijn waarvan ik in mn hart voel dat ze nog terug zullen komen, en alleen de wegen tijdelijk gescheiden waren.

Weet dat ik heel erg en heel diep in het donker heb gezeten in mn eigen ziel.

Het spijt me (niet) voor al die onrust afgelope tijd. Want ik begrijp waarom ik het deed. Het is nu klaar.

Ga ga rustig aan verder. Alles heeft een reden, alles heeft een doel. Dit was pas het begin.

Nu begint de echte uitdaging...

Geen opmerkingen:

Een reactie posten