Translate

maandag 7 november 2016

Vurig verlangen

Wtf heb ik nou weer geschreven? ๐Ÿ˜ houd je hart vast, of laat hem los...
Jij beslist๐Ÿ˜๐Ÿ˜‚

Gravend door mijn gevoel,
Vind ik verlangens en leegtes.
Ik doorvoel en ervaar ze,
Hopend dat ik ze kan begrijpen.
Want wanneer ze onvervuld blijven,
Zul je andere manieren moeten vinden om er mee om te gaan.
Wat is dat verlangen toch naar intimiteit en genegenheid.
Ik geef mijzelf oceanen vol liefde,
Houd van heel mijn wezen.
Bijna alle leegtes vul ik op door mijn zegeningen te tellen.
Mijn hart zit vol passie en vuur,
Verlangend naar de koelte van een vrouw.
Mij in armen storten vol overgave.
Dit gaat om hartstocht en het willen beminnen.
Niet om oppervlakkige lust.
Maar is 1 nacht genoeg?
Wat is dit verlangen en wat is deze leegte?
Waarom leeft het in me en achtervolgd het mij overal.
Ik heb het al gevoeld sinds ik een klein jongetje was.
Het in de armen willen vallen van een vrouw...
Geblust willen worden...
Veel mensen noemen het het verlangen naar liefde...
Ikzelf ken de liefde,
weet bijna zeker dat ik deze heb doorgrond en gevonden in mijzelf.
Het wil er uit, het wil zich uitstorten.
Het wil zich laten zien...
De leegte lijkt voort te komen uit onbeantwoorde liefdes.
Het niet genoeg kunnen verbinden...
Het leven lang in het donker te zitten...
Ik zit op de donkere plekjes in het gevoel...
Maar heb ook geleefd in de donkerste plekken van de maatschappij zoals de staalfabriek..
Ik ben niet bang in het donker, ik ervaar daar altijd nog mijn licht.
Maar zelfs nu ervaar ik weer het donker, het donker van onbeantwoorde verlangens.
Het ontdekken van verleidingen...
Alsof ik de onderdrukking van de seksuele energie van de mensheid ervaar...
Het mag niet open zijn...
Er heerst een taboe..
De oorspronkelijke energie is heet...vurig... Vernieuwend...
Het is alsof ik die energie geworden ben... Maar het dooft niet...
Het is een kreet om geblust te worden misschien... Maar voor hoelang?
Daarnaast is het dubbel want een relatie zie ik niet meer zitten,
Wel het verlangen om passie te delen...
En misschien wel te helen?
Of is het iets anders? Wat is dit?
Is het niet een verlangen naar het goddelijke?
Wat zeg ik nu...
Wat houd dat in,
Waarom heb je daar een vrouw voor nodig.
Ik kan altijd zo goed alleen zijn,
Zo gelukkig met mezelf zijn.
Maar daarnaast dat ene stukje vol hartstocht en vuur...
Is het geen verleiding naar iets in de buitenwereld?
Iets dat mij afhoud om door iets in mijzelf heen te gaan?
Maar waarom ervaar ik het dan als een avontuurlijke energie...
Alsof het wil ontdekken...
Grenzen verleggen...
Opzoek is naar spanning...
Misschien wel het vuur uit de hel...
Ik wil branden in de hel...
De fik erin...
Heet worden....
Gloeien...
Woekeren...
Ik wil alles verbranden...
En uit de as laten herrijzen...
Transmuteren...
Ik wil alle conditioneringen en overtuigingen af fikken...
Verleidingen afbreken en er doorheen rammen...
Ik wil harten openmaken...
Harten aansteken....
Het vuur aanwoekeren...
Wtf is dit...
Ik wil iedereen in de fik steken...
Van binnenuit...
Aanraken....
Ik wil vlammen...
Vlammen in de slaapkamer...
Die leeuw wil brullen...
Tegen alles aanschoppen en omver gooien...
Ophef creeeren...
De pleuris uit laten breken...
En daarna wil hij weer afkoelen....
Zich in armen laten storten en bijkomen...
Rusten...
En dan begint het verhaal weer van voor af aan ๐Ÿ˜‚
En dan dus weer verwarmen...
Weer heet worden...
Vlammen...
Afkoelen...
Nederig... Neerdalen...
Instorten...
Afbreken...

Nieuw leven in blazen...

Geen opmerkingen:

Een reactie posten